เข้าเรื่อง มชล เลยแล้วกัน ตอนนี้ ก็ 4 ขวบกว่าๆจะครึ่งแล้ว ไปโรงเรียนได้ 3 เดือนกว่าๆ ช่วงสองสามอาทิตย์แรกยังอิดออดไม่อยากไป แต่เดี๋ยวนี้เธอชอบโรงเรียน อยากไปโรงเรียนทุกวัน ถ้าเธอดื้อ หรือไม่ยอมลุกจากที่นอน เราก็จะขู่ว่า งั้นไม่ต้องไปโรงเรียนนะ อยู่บ้านกับแม่ แค่นี้แหละ ได้ผล เธอก็จะไม่ดื้อ หรือรีบตื่นทันที
ที่โรงเรียนฝรั่งนี่ เด็กเล็กๆอย่างนี้ไม่ได้เรียนอะไรจริงจังหรอก เค้าไปเล่นซะมากกว่า แต่ว่าเป็นการเล่นแบบมีระเบียบ หัดให้เด็กรู้จักการเล่นกับคนอื่น ในห้องก็จะมีของให้เด็กเล่น เช่น จิ๊กซอต่อภาพ ระบายสี หรือวาดรูป คือจะเป็นการเน้นพัฒนาการเด็กซะมากกว่า เอ บี ซี ดี ก็ไม่เห็นได้เรียน มีแต่เราสอนเอง ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้เค้าเขียนชื่อตัวเองเป็นภาษาดัชท์ได้แล้ว เราไม่ได้บังคับจับมาสอน แต่เค้าอยากเขียนเอง เราก็เลยมาสอน ส่วนภาษาไทย ก็ไม่ได้สอนจริงจัง แต่ใช้การพูดกับเค้าตั้งแต่เค้าเกิดแล้ว ส่วนการอ่าน ก ข นี่ ก็ไม่บังคับ ได้แต่เอาแผ่น ก ข มาแปะไว้ให้เค้าดูชินตาไปงั้นแหละ พอเค้าเริ่มสนใจอยากอ่าน เราก็ค่อยสอน เกือบสามขวบนี่ล่ะที่เค้าสนใจ ตอนนี้ก็อ่าน ก ข ได้หมดแล้ว ส่วนเลข 1-10 นี่ก็เขียนได้แล้ว ทุกอย่างนั้น ไม่เคยบังคับ เพียงแค่เอาสิ่งของพวกนี้มาไว้ใกล้ตา หากเค้าสนใจเราค่อยเริ่ม
มชล ชอบเล่นต่อจิ๊กซอมากๆเลย ชิ้นใหญ่สุดตอนนี้ก็ 50 ชิ้น เด็กนี่เค้าเก่งกว่าเรานะ เค้าต่อโดยไม่ดูภาพตัวอย่างเหมือนผู้ใหญ่ต่อเลย สังเกตดูเค้าจะใช้วิธี เทียบสี เทียบรูปร่างเอา อีกอย่างที่เธอชอบก็เกม memory เป็นการเปิดบัรรูปภาพให้ตรงกัน เค้าจำเก่งมากๆเลย ส่วนเรื่องโลดโผนนี่ เธอชอบเล่นบาร์โหน ที่เค้าเล่นยิมนาสติกกันน่ะแหละ ก่อนเข้าเรียนและหลังเลิกเรียน ต้องเล่นก่อน ไม่งั้นไม่ยอม เห็นลูกชอบ เลยให้ไปเรียนยิมนาสติกสำหรับเด็กเล็กทุกวันเสาร์เช้าแค่ชั่วโฒงเท่านั้น เค้าก็สนุก แต่ไม่ใช่คอร์สจริงจังสำหรับไปเป็นนักกีฬาหรอก ขนาดนั้นมันเกินไป เอาแค่ให้เค้าได้เล่นตามประสาเด็กก็พอแล้ว
