กลับบ้าน มิถุนา - กรกฎา 2005 (อาทิตย์ที่1)

ปกติจะกลับไทยช่วง มค กพ แต่ปีนี้ช้าหน่อย พอดีมีสอบเลยต้องกลับเดือน มิย แต่กลับช่วงนี้ก็ดีเหมือนกันนะ อากาศไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่แล้ว เพราะเป็นช่วงหน้าฝน อีกหน่อยถ้ามิเชลเลอร์ไปโรงเรียน คงต้องกลับปลายๆกรกฎาคมแล้วล่ะ แต่ที่แย่คือ ช่วงนั้นเป็นหน้าท่องเที่ยวของคนดัชท์ ตั๋วจะแพงมาก เฮ้อ ทีนี้คงต้องค่อยๆเก็บเงินไปล่ะ ไม่งั้นคงไม่ได้กลับ

และแล้วก็มาถึงวันเดินทาง "ไปขึ้นเครื่องบินไปหาคุณยายกันนะ ไปมั้ย" เสียงมิเชลเลอร์ตอบ "ja" หมายถึงตกลงไป แล้วเธอก็ท่องไปตลอดทางว่าจะไปขึ้นเครื่องบินๆ ปู่กับย่ามาถึงสนามบินแล้ว ปู่เตรียมกล้องมาด้วย ถ่ายแต่รูปมิเชลเลอร์ เกือบทุกอิริยาบถ เยอะมาก สงสัยทั้งม้วนมีแต่รูปมิเชลเลอร์

ถึงเวลาเข้าไปรอขึ้นเครื่อง มิเชลเลอร์ร้องงอแงไม่ยอมไป ร้องจะให้พ่อไปด้วย สงสารลูกเหมือนกัน แต่แป๊บเดียวเท่านั้น พอเธอเข้าไปเห็นคนเยอะแยะ ร้านค้ามากมาย ก็เงียบ คงตื่นตาตื่นใจกับผู้คนน่ะ ไม่ยอมให้จูง จะเดินเอง ทำเป็นเก่ง แถมเดินห่างด้วยนะ เราก็เดินไปพะวงไป ก็ต้องคอยระวังเพราะคนเยอะเหลือเกิน พอถึงเวลาต้องขึ้นเครื่องจริงๆ ดันงอแงไม่ยอมเดินอีก วุ๊ยเอาใจยากจริงๆ

เลือกที่นั่งติดหน้าต่างกะให้เค้าเห็นเครื่องบินเวลากำลังจะขึ้น สงสัยจะคิดผิดซะแล้ว เพราะเล่นยืน ไม่ยอมนั่ง จะคอยดูแต่เครื่องบิน ก็เหนื่อยอีก เพราะเครื่องกำลังจะขึ้น ต้องนั่งรัดเข็มขัดแล้วอ่ะ ต้องให้แอร์มาแกล้งดุ ถึงจะยอมนั่งได้ แล้วก็เป็นไปอย่างที่คิด เธอไม่หลับเลย เล่นตลอด แถมชวนหนุ่มข้างๆเล่นด้วย มาหลับเอาสองชั่วโมงก่อนเครื่องลง ที่หลับเนี่ย เพราะงอมจริงๆ แถมยืนหลับด้วยน้า ตาจะปิดอยู่แล้ว ถามทีไรว่านอนป่าว นอนป่าว ไม่นอนทุกที

ในที่สุดก็มาถึงเมืองไทยโดยสวัสดิภาพ คราวนี้มิเชลเลอร์ไม่กลัวยายแล้ว คงจำได้แล้วมั้ง มาถึงบ้านแล้วก็นอนหลับกันทั้งแม่ทั้งลูก ตื่นมาตอนเย็น ก็ไปกินสุกี้กัน มิเชลเลอร์ชอบมาก กินเอง รีบร้อยเชียว

ปลาดุกย่าง ส้มตำปู อาหารมื้อกลางวันถัดไป อิอิ รายการกิน กินซะให้หายอยากไปเลย

อาทิตย์แรกนี้ไปเยี่ยมน้องที่ทำงานเก่าก่อนเลย เค้าอยู่ออฟฟิศพอดี กลัวนานไปเด๋วเค้าออกลูกค้าพอดีจะไม่ได้เจอกัน เช่นเคย รายการกินอีกตามเคย แต่เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมา เอาลูกไปด้วย เลยมือไม่ว่าง

พอวันที่สามเริ่มไปแรดได้แล้ว ฝากลูกไว้กับแม่ ไปเซ็ลทรัลลาดหร้าว ถิ่นเก่า อิอิ อยู่ใกล้บ้านที่สุด เดินๆๆๆ ตั้งแต่เที่ยงยันบ่ายสาม ได้หนังสือแล้วก็เสื้อผ้าให้ลูกมาพอสมควร ช๊อปเข้าไป รวมบิลเสร็จมึนนิดหน่อย ทำเป็นคิดเป็นยูโร แล้วก็หยวนๆ อิอิ

แม่เห็นว่ายังไม่มีนัดกับใคร เลยชวนไปกินก๋วยเตี๋ยวปลาที่ระยองวันเสาร์ ไปเช้าเย็นกลับ ไปก็ไป ดีกว่าอยู่บ้านเฉย ถือซะว่านั่งรถเล่น ออกหกโมงเช้า ต้องไปรับลุงกะป้าด้วย เลยออกเช้าหน่อย ปลุกลูกแต่เช้า งัวเงียไม่ยอมตื่น แต่พอบอกว่าไปเที่ยวป่าว ตอบทันที ไปๆ ตื่นทันที ก๊ากกกกกก ชอบเที่ยวเหมือนกัน พอขึ้นรถได้มิเชลเลอร์ก็กระดี๊กระด๊าใหญ่ มะใช่อะไรหรอก คือว่าเธอไม่ต้องถูกตรึงไว้กับที่นั่งเด็กอ่ะ ก็ไม่อยู่สุข แต่เราสิจะเวียนหัว แต่พอไปซักพัก เธอก็อ้วก ทีนี่สงบลงได้ อิอิ เราก็เลยต้องบอกว่า คราวหน้าถ้าอ้วก

บอกแม่นะ (จะได้เอาถุงพลาสติกมารับทัน) ทีนี้เธอก็จำประโยคนี้เลย ก๊ากกกกก ขึ้นรถทีไรพูดเองเสร็จ อ้วกบอกแม่นะ แต่ก็ไม่เคยอีกเลย

สรุปแล้วแม้จะไปนั่งรถเล่น ก็ยังได้แวะนิดหน่อย ก็มีอุทยานสุนทรภู่ (ก็ไม่มีอะไรหรอก) วัดเขาสุกิม

อุทยานสุนทรภู่ (ระยอง) ดูนางแบบโพสท่าซะก่อน

วัดเขาสุกิม

วิวด้านบน

แว่นหนูจ๊าบมั้ยคะ